مزمور پرسش و پاسخ، مزمور پانزدهم

در این مزمور داود توصیف می‏کند که چه نوع شخصی مجاز به ساکن شدن (ماندن) در خیمه خداوند (یهوه) می‏باشد

 خیمه نماد حضور خداوند در میان قوم خود بود. داود در اینجا درمورد کاهنان و لاویان که در خیمه مشغول به خدمت بودند صحبت نمی‏کند؛ او درمورد ایمانداران معمولی صحبت می‏کند که مشتاق “ساکن” شدن در حضور خداوند و لذت بردن از دوستی با او هستند. تقدس به همراه ایمان، کلید مورد نیاز برای ورود و ساکن شدن در حضور خداوند است، بدون اینها هیچ کس خداوند را نخواهد دید (عبرانیان ۱۲: ۱۴؛ سخت بکوشید که با همۀ مردم در صلح و صفا به سر برید و مقدّس باشید، زیرا بدون قدّوسیت هیچ‌کس خداوند را نخواهد دید).

در آیات ۲ و ۳ داود صفات یک شخص مقدّس را ارائه می‏دهد. چه کسی مناسب ساکن شدن در حضور خداوند می باشد؟ شخصیت خداگونه چگونه می باشد؟ خدا از کسانی که با او مشارکت دارند چه انتظاراتی دارد؟

• راه رفتن بی عیب

• اعمال عادلانه، انجام کارهای صحیح

• قلب درست، درست سخن گفتن (افسسیان ۴: ۲۵)، سخنان و رفتار ما باید با هم یکی باشد.

داود درمورد قوانین شرعی یا مراسم تقدس صحبت نمی‏کند؛ بلکه او بیشتر درمورد تقدس قلبی و تقدس درونی صحبت می‏کند. شخصی که از درون مقدّس است از نظر رفتار ظاهری نیز مقدّس خواهد بود؛ به عبارت دیگر، او دارای راستی و کمال است (مزامیر ۷: ۸).

یک چنین شخصی نه فقط با لبهای خود بلکه از درون دل خویش سخن می‏گوید (آیه ۲). از نظر داود به راستی سخن گفتن قسمت عمده به راستی عمل کردن است. شخص عادل (مقدّس) درمورد دیگران غیبت نمی‏کند و به هم نوع خود تهمت نزده و مذمت آنرا نمی‏پذیرد. زبان یک شخص می‏تواند به اندازه یک شمشیر آسیب برساند. ما نه فقط باید از تهمت زدن اجتناب کنیم بلکه باید به تهمت زدن دیگران نیز گوش ندهیم. ما چقدر مشتاق گوش دادن به بد گویی و شنیدن سخنان منفی درمورد اشخاص دیگر هستیم؛ این به همان اندازه بد است که خود ما در مورد دیگران سخن منفی بگوییم.

• با فیض سخن گفتن، غیبت نکردن.

• همسایۀ خوب بودن، شخصی که به شما نزدیک است.

آیات ۴ -۵، در اینجا داود به صفات اضافه دیگری درمورد شخص عادل اشاره می‏کند. شخص عادل در نظر خود گناهکاران را حقیر و خوار می‏شمارد یعنی افراد شریری که قلب خود را سخت کرده و توبه نمی‏کنند، او همچنین کسانی را که از خداوند می‏ترسند  احترام می‏کند (آیه ۴). شخص عادل بدون گرفتن ربا به فقیران پول قرض می‏دهد، و هرگز رشوه قبول نمی‏کند (خروج ۲۳: ۸). چنین شخصی اجازه خواهد یافت تا در حضور خداوند ساکن شود، و از جایگاه برکت و امنیت خود جنبش نخواهد خورد (آیه ۵).

• تنفر داشتن از شرارت

• احترام داشتن به اشخاص خداگونه

• انجام آنچه قول داده ایم

• ستم پیشه نبودن، اول یوحنا ۳: ۱۷

این مزمور به همان اندازه که شامل حال اسرائیلیهای قدیم می‏شد شامل مسیحیان امروز نیز می‏شود. اگر ما می‏خواهیم در حضور خداوند زندگی کنیم، ما نیز باید زندگی مقدّسی داشته باشیم. اگر ایمان ما سبب زندگی مقدّس نمی‏شود، پس این یک ایمان حقیقی نیست (متی ۷: ۲۱؛ افسسیان ۲: ۸-۱۰؛ یعقوب ۲: ۱۴، ۱۷، ۲۴).

وعدۀ خدا به چنین افرادی؛

• هرگز جنبش نخواهد خورد

• ساکن شدن در حضور خدا