ممکن است که شما بگوئید: من کسانی را می شناسم که انجیل را از صفحۀ اول تا آخر به خوبی می دانند اما هنوز شفای خود را دریافت نکرده اند!

البته ممکن است که اینطور باشد و آنها کاملاً انجیل را بدانند ولی در هیچ جای کلام خدا نیامده است که شرط دریافت شفا دانستن خوب انجیل است. بلکه خداوند گفته است که به کلام من خوب توجه کن و به دقت گوش فرا بده.

وقتی که شخصی به موضوعی زمان و توجه خاصی از خود نشان می دهد، به این معناست که آن را در صدر زندگی خود قرار داده است. لازمست که چیزهای دیگر را در زندگی خود گنار بگذارید و تمام تمرکز خود را به این موضوع بخصوص اختصاص دهید، اگر اینکار را نکنید مثل این می ماند که وقتی یک پرستار مسئول رسیدگی و توجه به یک بیمار است دائماً از او مراقبت و نگهداری نکند. پرستار بیمار را روی تخت بیمارستان تنها نمی گذارد و بسوی کارهای شخصی خود برود. چرا؟ چونکه اگر رئیس او دربارۀ آن بیمار سؤال کند؛ گفتن این که من او را می شناسم کافی نیست. به همین شکل اگر یک ایماندار تنها کلام خدا را بخواند و به آن دقت نکند مانند همان پرستاری خواهد بود که نزد بیمار خود را رها کرده است.

بنابراین اگر شما به کلام خدا توجه دارید، آن را روی تاقچه و یا تنها روی میز خود نخواهید گذاشت و در طی روز مشغول کارهای غیر ضروری نخواهید شد بلکه روز خود را با تفکر در آن سپری خوهید کرد.

گوش فرا دادن به کلام خدا تنها به این معنی نیست که گوشهای فیزیکی خود را در جهتی قرار دهید که کلام موعظه شده ای را بشنوید، بلکه به آن با تعمق و تحقیق گوشهای خود را باز نمائید.

 آن وقت است که روح القدس شما را تعلیم خواهد داد. انجیل مرقس ۴: ۲۳ و ۲۴ میفرماید: هر که گوش شنوا دارد بشنود و بدیشان گفت: بر حذر باشید که چه می شنوید، زیرا به هر میزانی که وزن کنید به شما پیموده شود، بلکه از برای شما که می شنوید افزون خواهد گشت. منظور  اینست که این عمل گوش دادن یک کار سرسری نباشد بلکه الزامی است که خود را به کلام خدا متصل نموده، آن را باور کرده، اطاعت نمائیم.

امثال سلیمان ۴: ۲۰ نیز میفرماید: پسرم گوش به سخنان من بده و خودت را تسلیم گفته های من کن. این بدین معناست که یک تغییر و تحولی در شیوۀ زندگی خود به وجود آورید. بعنوان مثال در رساله به فیلیپیان ۴: ۴ آمده است که؛ در خداوند دائماً شاد باشید و باز هم میگویم شاد باشید. اگر شما دائماً گله و شکایت کنید، زندگی خود را تسلیم گله و شکایت کرده اید. اگر میخواهید که زندگیتان مطابق آیۀ ذکر شده باشد، بایستی تغییری در زندگی خود به وجود آورید. نزد خداوند توبه نموده، رفتار خود را تغییر دهید.

علاوه بر گوش فرادادن به کلام خدا، سلیمان پادشاه در فصل کتاب ۴ خود میفرماید؛ کلام را در نظر خود نگاه دار و اجازه نده که از جلوی چشمانت دور شود.

همچنین در انجیل متی ۶: ۲۲ و ۲۳ آمده است؛ چراغ بدن چشم است؛ پس هرگاه چشمت بسیط باشد تمام بدنت روشن بُود. اما اگر چشم تو فاسد است، تمام جسدت تاریک می باشد. پس اگر نوری که در تو است ظلمت باشد، چه عظمت عظیمی است. چشمان شما دروازۀ بدن شماست. اگر چشمانتان متوجه تاریکی باشد، در بیماریی که در بدن خود دارید هیچ روشنائی وجود نخواهد داشت که آن نور بیماری را بیرون کند. اما اگر چشمان قلبتان تنها منحصراً بر کلام خدا باشد و آن را تمرین داده باشید، نهایتاً تمام بدن تان نیز پر از نور و روشنائی خواهد بود و نتیجتاً شفا بر شما خواهد بود.

پس بسیار اهمیت دارد که چه می بینید و چه می شنوید. انجیل مقدس را بردارید و بر روی مشکل و یا بیماری خود آیات مربوطه را با صدای بلند بخوانید و بر روی آنها تعمق کنید. به موعظه هایی که در این رابطه هستند گوش فرادهید و بزودی شاهد شفا و دریافت جواب دعای خود خواهید بود. تا موقع دریافت آن بر روی آیات مربوطه با ایمان بایستید. داروی خدا (کلام او) هرگز بی اثر نخواهد بود.