۱) همسر را محبت کند.

افسسیان ۵: ۲۲؛ ای شوهران، زنان خود را محبت نمائید.

 براساس این قسمت از کلام خدا، اگر مردی همسر خود را دوست نداشته باشد، در واقع از کلام خدا سرپیچی کرده است. این نوع محبت “گیرنده” نیست، بلکه دهنده است. دهندۀ جان خود در قبال دیگری!

۲) شنوندۀ حرفهای همسر خود باشد.

امثال سلیمان ۱۸: ۱۳؛ پاسخ دادن پیش از شنیدن، نادانی است و شرمساری.

احساسات ناگفتۀ زن او اغلب عمیق ترین احساسات وی و درست همانهائی هستند که شوهر می بایست بیش از بقیۀ موارد نسبت به آنها واقف باشد.

۳) شوهر تصمیم نهائی را بگیرد.

اتخاذ تصمیم نهائی بر عهدۀ شوهر قرار دارد.

اول تیموتائوس ۳: ۵؛ زیرا اگر کسی نداند چگونه خانوادۀ خویش را اداره کند، چگونه می‌تواند کلیسای خدا را مراقبت نماید؟

۴) شوهر می بایست اقدام به عمل کند.

اول قرنتیان ۷: ۳؛ مرد باید دِین خود را نسبت به زنش ادا کند و زن نیز دِین خود را نسبت به شوهرش.

مسئولیت انجام قسمتهای عملی یک تصمیم، بر عهدۀ شوهر است.

۵) همسر خود را ناز و نوازش کند.

افسسیان ۵: ۲۸ و ۲۹، به همین‌سان، شوهران باید همسران خود را همچون بدن خویش محبت کنند. آن که زن خود را محبت می‌کند، خویشتن را محبت می‌نماید. زیرا هرگز کسی از بدن خود نفرت ندارد، بلکه به آن خوراک می‌دهد و از آن نگاهداری می‌کند، همچنانکه مسیح نیز از کلیسا مراقبت می‌نماید…

عمل ناز و نوازش، رفتاری حاکی از توجه صمیمانه را می رساند که توجه به مواردی را که بسیار ناچیز به نظر می رسند نیز شامل می گردد.

۶) همسر خود را تحسین کند.

امثال سلیمان ۳۱: ۲۸ و ۲۹، فرزندانش برخاسته، او را مبارک می‌خوانند؛ شوهرش نیز او را می‌ستاید: زنان بسیار کارهای شایسته کرده‌اند، اما تو بر آنها همه پیشی گرفته‌ای.

ستودن همسرتان یکی از بهترین سرمایه گذاری هائی است که می توانید انجام دهید.