چقدر در زندگی شکرگزار هستید؟
شاید در نگاه اول شمارش برکاتی که از طرف خداوند به ما انسانها اهدا شده است به نظر کاری ناممکن باشد، اما حداقل می توان درک کرد که این برکات بسیار پُربها و باارزش هستند حتماً برای شما اتفاق افتاده که به فردی کمکی حتی کوچک کرده اید و در ازای این عمل سر تا پا منتظر تشکر و قدردانی از آن فرد شده اید. این توقع در برابر لطفی است که شما انجام داده اید. حال سوال این است که ما در برابر اقیانوسی از برکات الهی که در کلام مقدس او به ما وعده داده شده است چقدر او را شکر می کنیم و تا چه اندازه قدر این برکات را می دانیم؟ البته که خداوند هیچ نیازی به شکر ما ندارد.گاهی آنقدر این برکات برای ما حالت عادی پیدا می کنند که فراموش می شوند و کسی به آنها بهایی نمی دهد. برای درک این موضوع کافیست چند لحظه چشمهای خود را ببندید و تصور کنید که قدرت بینایی ندارید. اکنون به دنبال راهی باشید که بتوانید این حس را به شما بازگرداند. کلام خدا می گوید که شما صاحب تمامی ثروتهای روی زمین هستید. خداوند بخواهید این قدرت را در شما ایجاد کند. چشم خود را باز کنید و اطراف را ببینید.
آیا می دانید برای اینکه حیات شما در هر لحظه ادامه داشته باشد چندین میلیارد سلول، چند صد عضو، هورمون و ژن، چندین کیلومتر رشته عصبی و عضلات مختلف باید بطور صحیح و منظم با هم کار کنند؟
ما که در ازای لطفی کوچک به دیگران انتظار تشکر و قدردانی داریم، در برابر این همه الطاف و برکات الهی چگونه برخورد می کنیم؟ آیا این برکات را در طول روز در ذهن خود مرور می کنیم؟ آیا قدر آنها را می دانیم؟ آیا شده بجای نداشته های خود که همیشه با افسوس و حسرت همراه است، از داشته هایمان یاد کنیم و شکرگزار او باشیم؟ پدری که بی منت و در هر لحظه به ما بهترین را می بخشد؟ آیا می دانید بدون او قدمی نمی توانید بردارید، صدایی بشنوید، تصویری ببینید، کلامی بگویید یا چیزی را حس کنید؟
تصور کنید فرد متمول و ثروتمندی هستید. یکی از دوستانتان که مدتی است سراغی از شما نگرفته ناگهان آمده و با چاپلوسی و چرب زبانی با شما سخن میگ وید و به یکباره چنان مهربان می شود که گویی نسبتی نزدیک با شما دارد. او از مشکلات مالی خود می گوید که اخیراً گرفتار آن شده است. درخواست پول می کند. شما سخاوتمندانه پول را پرداخت می کند و او می رود و دیگر بار سراغی از شما نمی گیرد چون دیگر نیازی به شما ندارد. پیش خود می گویید: “عجب آدمی، هر وقت کارش به من می افتد می آید، مهربان می شود، تقاضا می کند، وقتی نیازش برطرف شد دیگر سراغی نمی گیرد.” در این مواقع چه حسی به او پیدا می کنید؟ در ذهنتان چه تصویری شکل می گیرد؟
آیا شما هم فقط زمانی که نیازمند و گرفتار می شوید نزد خدای خود می آورید؟ آیا فقط در این لحظات است که دعا می کنید؟ آیا وقتی در دریای طوفانی در بین امواج خروشان گیر افتاده اید از درون خود او را می خوانید و زمانی که به ساحل نجات شما را رساند همه چیز را فراموش می کنید؟ چقدر خوب است که همیشه و در همه جا برکات ارزشمند او را یاد کنیم و شکرگزار باشیم. در همه زمانها. اگر سراسر عمر خود را به شکرگزاری و خدمت به او مشغول باشیم، جبران کار عظیم مسیح نخواهد شد.
0 دیدگاه در “چقدر در زندگی شکرگزار هستید؟”