۱) احساس فراموش شدگی،

      عبرانیان ۱۳: ۵؛ «من هرگز شما را تنها نخواهم گذاشت و ترک نخواهم كرد.»

پس خداوند در پاسخ می‌گوید :آیا مادری می‌تواند کودک نوزاد خود را فراموش کند؟ و فرزندی را که خودش به دنیا آورده، دوست نداشته باشد؟ حتّی اگر یک مادر فرزند خود را فراموش کند، من هرگز تو را فراموش نخواهم کرد. اشعیاء ۴۹: ۱۵

۲) احساس بیهودگی، اول قرنتیان ۱۲: ۱۲ الی ۳۱

عزيزانم، مي خواهم شما بدانيد كه، براى براى خدا بسيار با ارزش هستيد! خدا مشتاق وجود شماست. او زندگيتان را بازسازى خواهد كرد و آرامش را به شما برخواهد گردانيد. به او اعتماد كنيد.

۳) آینده،

  ارمیاء ۲۹: ۱۱، تنها من هستم که از سرنوشتی که برای شما تعیین کرده‌ام، آگاهم. سرنوشتی که برای شما رفاه و سعادت می‌آورد نه مصیبت، نقشه‌ای برای آینده‌ای که در انتظار آن هستید. 

یوحنا ۱۴: ۱ الی۳؛ دلهای شما مضطرب نشود. به خدا توکّل نمایید، به من نیز ایمان داشته باشید. در خانۀ پدر من منزلهای بسیاری هست. اگر چنین نبود، به شما می‌گفتم. من می‌روم تا مكانی برای شما آماده سازم. پس از اینكه رفتم و مكانی برای شما آماده ساختم، دوباره می‌آیم و شما را نزد خود می‌برم تا جایی‌که من هستم شما نیز باشید.

۴) رنجاندن خدا در دعا،

 اول پطرس ۵: ۷، بار تمام نگرانی‌های خود را به دوش او بگذارید،  زیرا او همیشه در فكر شماست.

اول تسالونیکیان ۵: ۱۷؛ … پیوسته دعا كنید.

۵) احساس بخشیده نشدن،

مزمور ۱۰۳: ۱۲ و ۱۳، به اندازه‌ای که مشرق از مغرب دور است، به همان‌‌قدر گناهان ما را از ما دور می‌سازد. همان‌‌قدر که پدر با فرزندان خود مهربان است، همان‌طور نیز خداوند با کسانی‌که او را گرامی می‌دارند، مهربان است.

اول یوحنا ۱: ۹؛ اگر ما به گناهان خود اعتراف نماییم، می‌توانیم به او اعتماد كنیم؛ زیرا او به حق عمل می‌کند. او گناهان ما را می‌آمرزد و ما را از همۀ خطاهایمان پاک می‌سازد.