در کلام خدا ترس سه واژۀ “احترام”، “تکریم” و “ترس” را در بر می گیرد. ترس از خدا، رفتاری حقارت آمیز و یا برده وار نیست. واکنش و پاسخ مخلوق به خالق می باشد. چنانچه داودر در مزمور ۱۹ آیۀ ۹ می گوید؛ ترس خداوند طاهر است تا ابدلآباد.

ترس خداوند چیزی است کاملاَ پاک و همچنین پاک کننده می باشد که خداوند در همۀ دورانها آن را در قوم خود جستجو می کند.

ما بعنوان فرزندان خدا در برابر خدا مسئول هستیم. ما باید طوری زندگی کنیم که شایستۀ جلال او می باشد.

اول پطرس ۱: ۱۷ الی ۱۹؛ اگر او را پدر می‌خوانید که هر کس را بی‌غرض بر حسب اعمالش داوری می‌کند، پس دوران غربت خویش را با ترس بگذرانید، زیرا می‌دانید از شیوۀ زندگی باطلی که از پدرانتان به ارث برده بودید، بازخرید شده‌اید، نه به چیزهای فانی چون سیم و زر، بلکه به خون گرانبهای مسیح، آن برۀ بی‌عیب و بی‌نقص.

این ترسی نیست که همراه با وحشت باشد بلکه آمیخته با احترامی که نه تنها بر رفتار ما نسبت به خدا بلکه نسبت به کلام مقدس او نیز حکمفرما باشد.

یوحنا ۱۴: ۲۳؛  عیسی پاسخ داد: اگر کسی مرا دوست بدارد، کلام مرا نگاه خواهد داشت، و پدرم او را دوست خواهد داشت، و ما نزد او خواهیم آمد و با او مسکن خواهیم گزید.

رفتار ما نسبت به دستورات کلام خدا آشکار می سازد که چقدر عیسی را دوست داریم و نیز راه را برای خدا باز می کند تا در پری خود وارد زندگی های مان گردد. ترس خداوند و احترام به کلام او، راز تجربه کردن شادی است که فقط خدا آن را عطا می نماید.